Einde verbrandingsmotoren in 2035: Duitsland tekent, maar onder voorwaarden

Na de ergernis die het uitstel bij zijn partners veroorzaakte, heeft Duitsland eindelijk de Europese overeenkomst over het einde van verbrandingsmotoren vanaf 2035 ondertekend. Maar het deed dit pas na het verkrijgen van concessies die niet zonder gevolgen zullen blijven.

Onze nieuwsbrief #125 meldde dat Duitsland net op het laatste moment had geweigerd om het akkoord over het koolstofvrij maken van nieuwe voertuigen tegen 2035 te ondertekenen, wat genoeg was om het te blokkeren, omdat met de voorbehouden van Italië, Polen en Bulgarije de gekwalificeerde meerderheid voor de goedkeuring van de tekst niet kon worden bereikt. Het was een overeenkomst waarover moeizaam was onderhandeld, ook al had de EU zich er een paar weken eerder toe verbonden. Dit akkoord was een essentieel onderdeel van het Groene Pact voor de Energietransitie, dat de Europese Unie tegen 2050 koolstofneutraal moest maken. Het verplichtte de Europese auto-industrie om af te zien van fossiele brandstoffen ten gunste van elektrische voertuigen. Deze weigering deed twijfels rijzen over de betrouwbaarheid van Duitsland, een van de oprichters van de EU.

Vrijstelling voor e-brandstoffen

Op 28 maart veranderde de situatie opnieuw: na de concessie van Frans Timmermans, de commissaris die verantwoordelijk is voor de uitvoering van het Groene Pact, stemde Duitsland er eindelijk mee in om de tekst te ondertekenen! Daartoe had het net een afwijking gekregen in de vorm van een "gedelegeerde handeling", waarvan de definitieve tekst zou worden uitgesteld tot september. Volgens deze overeenkomst zullen bepaalde voertuigen uitgerust kunnen blijven worden met verbrandingsmotoren, maar op voorwaarde dat ze uitsluitend op niet-fossiele brandstoffen rijden. Meer specifiek gaat het om " e-brandstoffen Dit is een nieuwe "groene" brandstof, industrieel geproduceerd met behulp van hernieuwbare elektriciteit. Koolstofneutraal en niet afgeleid van olie, kortom een nieuwe "deugdzame" brandstof. Een overwinning voor de Duitse industrie, maar een die Duitsland, net als alle andere, niet zal weerhouden van de grote overgang naar elektrische voertuigen.

Een verkiezingscadeau

Het moet gezegd worden dat deze kans om naar decarbonisatie te gaan zonder de expertise van zijn fabrikanten op het gebied van verbrandingsmotoren in twijfel te trekken, zeer gewaardeerd wordt in Duitsland. De Duitse minister van Transport, lid van de liberale partij die partner is in de regeringscoalitie, heeft zich volledig achter deze concessie geschaard en dreigde de deal op het laatste moment te blokkeren.

Is het echt "groene" technologie?

Maar is deze synthetische 'e-brandstof' echt zo deugdzaam als wordt beweerd? In theorie wel, want het wordt gemaakt vanwaterstof uit water, gecombineerd met CO2 uit de atmosfeer op de productielocatie. Het geproduceerde methanol wordt vervolgens chemisch behandeld voordat het wordt gebruikt als brandstof in verbrandingsmotoren. Het resultaat is een synthetisch product dat uiteindelijk paraffine, stookolie, diesel of benzine kan vervangen.

Maar deze alternatieve technologie lijkt veel minder 'groen' dan de promotors beweren. Om de benodigde waterstof in industriële hoeveelheden te produceren, is veel water nodig, en vooral veel elektriciteit om de elektrolyse te garanderen. Een auto die rijdt op een e-brandstof, die momenteel acht tot tien keer meer kost om te produceren dan zijn fossiele equivalent, zal waarschijnlijk in de praktijk vijf tot zes keer meer elektriciteit per kilometer dan een elektrische auto met hetzelfde vermogen! Dit zou het tot een technologie maken die is voorbehouden aan een kleine categorie gebruikers met een hoge koopkracht.

Een minder dan deugdzame balans

Aangezien de gebruikte elektriciteit noodzakelijkerwijs van hernieuwbare oorsprong zal zijn, zal dit leiden tot het opvangen van enorme hoeveelheden hernieuwbare energie. een schaarse en dure bron die de hele wereld in de toekomst enorm nodig zal hebben. Schone elektriciteit om brandstoffen voor luxeauto's te produceren, terwijl de grootste behoefte aan e-brandstoffen zal komen uit sectoren waar batterijen niet kunnen worden gebruikt (luchtvaart, zeetransport, enz.). De Duitse autofabrikant Porsche heeft al tientallen miljoenen dollars geïnvesteerd in e-brandstofprojecten. windparken in het zuiden van Chili om deze e-brandstof industrieel te produceren. Maar is het echt redelijk om gigantische hoeveelheden kostbare, door wind opgewekte elektriciteit te gebruiken om in het buitenland een brandstof te produceren die over duizenden kilometers per tanker moet worden vervoerd? De koolstofbalans is theoretisch neutraal op wereldschaal, omdat de hoeveelheid CO2 die tijdens de verbranding wordt uitgestoten gelijk is aan de hoeveelheid die door de productie-installatie aan de atmosfeer wordt onttrokken. Maar is het redelijk om CO2 uit Zuid-Amerika in Europa uit te stoten? De productie, raffinage en het transport van deze e-brandstof zouden al een veel hogere koolstofvoetafdruk dan de officieel aangekondigde neutraliteit, een pompprijs die ontmoedigend is voor de meerderheid van de Europese gebruikers en een algehele energiebalans die verre van deugdzaam is in een tijd waarin overal wordt gesproken over energiebesparing.

Een politiek succes voor Europa

Welke voorlopige conclusies kunnen uit het bereikte akkoord worden getrokken? Politiek gezien is dit een groot succes voor de Europese Unie. Tegen 2035 zal het grootste deel van de autoproductie in de EU bestaan uit niet-vervuilende voertuigen. Dit is een grote stap in de richting van ons collectieve doel van koolstofneutraliteit, terwijl we tegelijkertijd onze afhankelijkheid van olieproducerende landen verminderen. Mislukken zou betekenen dat Europa in 2050 niet koolstofneutraal kan zijn en zou een rampzalig signaal zijn voor onze mondiale concurrenten in de personenautosector om af te stappen van fossiele brandstoffen.

Nationale verkiezingsconcessies

De prioriteit die aan nationale belangen werd gegeven, deed een belangrijk project voor de Unie bijna mislukken. Bovendien geeft de ommezwaai van Duitsland op het laatste moment een zeer slecht voorbeeld op een moment dat de Unie een minimum aan vertrouwen tussen haar leden nodig heeft. De Commissie en de Parlement zijn voorbeeldig geweest, maar de Raad heeft opnieuw aangetoond hoe schadelijk nationale verkiezingsoverwegingen kunnen zijn voor het Europese project en dus uiteindelijk voor elk van zijn leden.

Een eerste stap voor het milieu

Vanuit milieuoogpunt zijn de resultaten positief, zij het gemengd. Er zal nog een lange overgangsperiode nodig zijn voordat al het vervoer in Europa niet-vervuilend is, maar de aanzet is gegeven en dit is nu al een onverwacht resultaat. Is de eindelijk toegestane uitzondering voor motoren op e-brandstoffen een goede zaak voor Europa, nu er twijfels zijn gerezen over de haalbaarheid van volledig elektrisch vervoer? Laten we maar opmerken dat deze uitzondering voorbehouden zou zijn aan een klein aantal rijke consumenten die hun motoren willen blijven laten ronken, ongeacht de economische of milieukosten. Tot grote tevredenheid van de autofabrikanten, vooral de Duitse, die heel goed weten dat ze er hun grootste winsten mee maken.

Betere distributie van groene stroom

Maar het echte probleem ligt elders en moet nog worden opgelost: koolstofarme elektriciteit uit hernieuwbare bronnen blijft en zal nog lange tijd een schaarse en dure hulpbron blijven, hoe essentieel die ook is voor een aantal andere belangrijke sectoren om onze klimaatdoelstellingen te halen. Het zou op zijn zachtst gezegd vreemd zijn als het niet zou worden gereserveerd voor de prioritaire behoeften van de Europeanen. Een van de volgende taken van de EU moet zijn om de markt voor deze strategische energiebron te reguleren, zodat deze prioritair kan worden ingezet in sectoren die sociale vooruitgang en milieubescherming bevorderen, wat meer in overeenstemming is met haar waarden.

 

De redactiecommissie