De aanpak van het probleem is als volgt:

Of per thema, waarbij telkens rekening wordt gehouden met technische en menselijke parameters:

Fysieke grenzen :

1. Klimaatverandering
2. Erosie van biodiversiteit
3. Gebruik van zoet water
4. Verzuring van de oceaan
5. Verstoring van biochemische cycli (stikstof en fosfor)
6. Uitputting van de stratosferische ozonlaag.
7. Veranderingen in landgebruik
8. Chemische vervuiling / nieuwe entiteiten in het milieu
9. Bedreigingen voor de atmosfeer (aërosolen)

Maatschappelijke grenzen :

1. Ongelijkheid in verandering
2. Economische activiteiten
3. Burgers en maatschappelijke organisaties
4. De rol van overheidsinstanties
5. Verzet, lobby's en propaganda

Hetzij per technisch thema en de belangrijkste menselijke parameters waarmee het interageert.

Voorbeelden:

• De presentatie over het klimaat met een presentatie over energie en menselijke activiteiten die CO2 genereren
• De presentatie over chemische verontreinigingen vervangen door een presentatie over de effecten op voedsel en gezondheid
• Een presentatie over biodiversiteit wordt vervangen door een presentatie over regionale planning, enz.

 

De relatie tussen het sociale en het fysieke is erg belangrijk. Apart communiceren over deze onderwerpen is ontoereikend. Het is niet voldoende om te wijzen op de grenzen en de risico's die ze met zich meebrengen voor de planeet, de samenleving en individuen. De mogelijke technische oplossingen en hun gevolgen voor de manier waarop we ons organiseren (menselijke activiteiten) en onze manier van leven (welzijn, individueel en collectief geluk) worden geanalyseerd. Tot slot wordt de evolutie van deze verschillende dimensies besproken.